معنی پیری نمودن - جستجوی لغت در جدول جو

پیری نمودن

لغت نامه دهخدا

(هََ)

تعجیل. استعجال. تفارط. فروط. زهق. زهوق. (منتهی الارب) تکثر، پیشی نمودن بمال کسی و بسیار جستن. (تاج المصادر بیهقی)

(هََ رَ)

پیروی کردن. تعاقم. تسدی. تقفی. قرو. تقفر، اقتفار، پیروی نمودن و در پی رفتن. تعقبل، پیروی نمودن کسی را وپس او آمدن. تعجس، پیروی کردن کسی را به کاری. (منتهی الارب). نیز رجوع به مجموعۀ مترادفات ص 84 شود

لغت نامه دهخدا

تبری نمودن

(شَ تَ)

دوری نمودن. بیزاری نمودن: بحکم این مقدمات از علم طب تبرّی مینمودم. (کلیله و دمنه)

لغت نامه دهخدا

پیدا نمودن

(هََ ذْوْ)

بآشکارا آوردن. ممیز ساختن:
نور حق را نیست ضدی در وجود
تا بضد او را توان پیدا نمود.
مولوی

لغت نامه دهخدا

پاکی نمودن

(نَ)

تطهّر. تنظﱡف. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

کوری نمودن

(گَ دَ)

تغطش. تغاطش. تعامی. (منتهی الارب). خود را به نابینایی زدن. برخلاف حقیقت اظهار کوری کردن

لغت نامه دهخدا

دلیری نمودن

(بُ دَ)

دلیری کردن. شجاعت نمودن. دلاوری نشان دادن. ذأر. (منتهی الارب) : تشجع، دلیری نمودن بی دلاوری. (دهار). به تکلف دلیری نمودن. (از منتهی الارب). شجاعه، دلیری نمودن در مخاوف. (از منتهی الارب) ، جسارت کردن. بی پروایی نمودن. گستاخی کردن. تجاسر. تجرؤ. تجشع. (دهار). تحوس. جراءه:
دگر آنکه چیزی که فرمان نبود
به برداشتن خود دلیری نمود.
فردوسی.
همی در سخن بس دلیری نمود
به گفتار بر شاه شیری نمود.
فردوسی.
شهنشاه در جنگ مردی نمود
دلیری و تندی و گردی نمود.
فردوسی

لغت نامه دهخدا